Juist de verschillen tussen ons mensen maakt onze samenleving zo bijzonder, iedereen functioneert op zijn eigen wijze en we zouden zo veel van elkaar kunnen leren.
Onze huidige maatschappij van gemiddelden, hokjes/labels & IQ-scores kijkt niet naar de persoon zelf.
Het kunnen reproduceren van aangeleerde informatie wordt aangemerkt als slim en gezien als potentie voor succes oftewel veel geld verdienen.
Jammer want er zit zoveel meer in de 'waarom'-kids, zij die buiten het gemiddelde vallen of op wat voor manier ook anders zijn.
De frustratie die bij deze kinderen ontstaat komt vaak niet vanuit hen, maar vanuit ons, ouders en leerkrachten. Door het pushen van deze kinderen om binnen het gemiddelde te komen/blijven of om ze door ze te labelen en/of te drogeren. De groep kinderen die daadwerkelijk medicatie nodig heeft is naar mijn gevoel echt heel klein.
Wij ouders mogen onszelf vaker 'n spiegel voorhouden, want als we eerlijk kijken naar onze kinderen zijn er echt heel veel herkenbare stukken waar je zelf als kind ook tegen aan liep maar misschien heb jij je aangepast of bent je gaan gaan afzetten tegen de maatschappij en hebt zo 'het probleem' opgelost.
Als je 'n ander, makkelijker pad voor je kind(eren) wil zal je letterlijk voor je kind moeten kiezen inclusief de consequenties die deze keuze met zich meebrengt.
Uiteindelijk willen we als ouder dat onze kinderen gelukkig worden/zijn en als het goed is ben je er nu wel achter dat alleen geld geen geluk brengt, maar wel als je erbij jezelf kan accepteren voor wie je bent en vervolgens in staat bent mee te groeien met de uitdagingen die het leven, en de mensen erin, je biedt.
Onze huidige maatschappij van gemiddelden, hokjes/labels & IQ-scores kijkt niet naar de persoon zelf.
Het kunnen reproduceren van aangeleerde informatie wordt aangemerkt als slim en gezien als potentie voor succes oftewel veel geld verdienen.
Jammer want er zit zoveel meer in de 'waarom'-kids, zij die buiten het gemiddelde vallen of op wat voor manier ook anders zijn.
De frustratie die bij deze kinderen ontstaat komt vaak niet vanuit hen, maar vanuit ons, ouders en leerkrachten. Door het pushen van deze kinderen om binnen het gemiddelde te komen/blijven of om ze door ze te labelen en/of te drogeren. De groep kinderen die daadwerkelijk medicatie nodig heeft is naar mijn gevoel echt heel klein.
Wij ouders mogen onszelf vaker 'n spiegel voorhouden, want als we eerlijk kijken naar onze kinderen zijn er echt heel veel herkenbare stukken waar je zelf als kind ook tegen aan liep maar misschien heb jij je aangepast of bent je gaan gaan afzetten tegen de maatschappij en hebt zo 'het probleem' opgelost.
Als je 'n ander, makkelijker pad voor je kind(eren) wil zal je letterlijk voor je kind moeten kiezen inclusief de consequenties die deze keuze met zich meebrengt.
Uiteindelijk willen we als ouder dat onze kinderen gelukkig worden/zijn en als het goed is ben je er nu wel achter dat alleen geld geen geluk brengt, maar wel als je erbij jezelf kan accepteren voor wie je bent en vervolgens in staat bent mee te groeien met de uitdagingen die het leven, en de mensen erin, je biedt.
Reacties
Een reactie posten